در وجودم کسی هست به وسعت تو
که هر شب موهایش را شانه میزند
و هر شب یاد آخرین نگاه تو
آوار میشود بر تنهاییم، بر بی کسی این اتاقم
و من با خودم فکر میکنم
حریمِ کدامین خیال را شکسته ام
که اینگونه حقیقت میشوی در باورم؟
باور کنی یا نه، باشی یا نباشی
دوستت دارم
خودخواهیم را ببخش
ببخش که تو را به خواب میبینم
ببخش که واژه به واژه ی شعرم از تو داد میزند
ببخش که من عاشقت هستم...